|
Był posterunek policji swego czasu. Jak już tyle się zagłębiliśmy w historię Mięcierzyna, to zamieszczę tutaj opis znaleziony w Planie Odnowy Miejscowości Mięcierzyn
na lata 2007 – 2013
Pierwszych śladów osadnictwa w Mięcierzynie zapewne można by się doszukać jeszcze przed narodzeniem Chrystusa, gdyż ziemie mięcierzyńskie są położone w niedalekim sąsiedztwie od Biskupina czy Izdebna. Wczesnemu osadnictwu na tych terenach sprzyjało naturalne środowisko: pagórkowaty i jednocześnie bagienny teren, który mógł służyć celom obronnym i kultowi religijnemu. Duże zasoby gliny potrzebne do wyrobu naczyń i ogromne lasy obfite w zwierzynę gwarantowały zasobne życie mieszkańcom.
Pierwsza pisana historia wsi Mięcierzyn została umieszczona w „Liber Beneficjorum” – Jana Łaskiego na przełomie XII i XIII wieku, kiedy to arcybiskup gnieźnieński fundował kościół w Lubczu (pierwotna nazwa wsi brzmiała: Mancerzyna – aż do końca XVI wieku). Daniny na kościół składali mieszkańcy wsi po korczyku żyta i owsa od kmieci.
Przywilej sołectwa dla wsi Mięcierzyn uzupełnił w 1479 roku arcybiskup Jakub z Sienna.
W XVI wieku miejscowość składała się ze wsi głównej oraz trzech dzielnic, które nosiły nazwy: Grzybowo, Maślerkowo i Kutonowo. Wieś w tym czasie liczyła 73 domy mieszkalne zasiedlone przez 612 mieszkańców. Mieszkańcami wsi byli katolicy i ewangelicy. Ci ostatni mieli własny kościół i cmentarz. Zarówno cmentarz, jak i budynek, w którym był kościół – nieco zaniedbany – istnieją po dzień dzisiejszy.
Z opracowań historycznych i literackich wynika, że w owym czasie Mięcierzyn zamieszkiwało 366 katolików i 246 ewangelików. Analfabetów w tym czasie było ok. 268.
Na terenie wsi były dwa folwarki: pierwszy z nich liczył 462 morgi, drugi natomiast 458 mórg.
W 1769 roku nakładem Antoniego Gałeckiego – właściciela dóbr mięcierzyńskich, przy pomocy parafian, całkowicie odnowiono kościół parafialny w sąsiedniej wsi, w Lubczu.
W wyniku rozbiorów Polski w XVIII wieku wieś została wcielona do zaboru pruskiego. W Mięcierzynie pojawili się kolonizatorzy niemieccy, którzy zasiedlili największe gospodarstwa. Na największym folwarku osiedliła się rodzina Weidemanów. Na jego terenie pobudowany został wiatrak, olejnia, cegielnia i kuźnia. Drugi folwark zasiedliła rodzina Schendlów. Językiem urzędowym stał się język niemiecki, a nazwa wioski brzmiała: Mittewalde. W tym czasie, we wsi powstał posterunek policji, mleczarnia, trzy sklepy, szewc, krawiec i dwóch rzeźników, a chłopo-robotnicy uprawiali niewielkie zagony ziemi oraz pracowali w lesie i na folwarkach.
Na początku XX wieku mężczyźni wsi Mięcierzyn wynajmowali się do pracy w cukrowni „Żnin” i „Gniezno”, a także jeździli rowerami do pracy w cegielni w Pyszczynku koło Gniezna.
W 1908 roku, w centralnym punkcie Mięcierzyna, wybudowana została szkoła, budynek piętrowy z zagospodarowanym poddaszem – szkoła jest czynna do dziś.
|
.gif)
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Ale ale.... o dzwoniących łańcuchach dość często i to w czasie teraźniejszym!