Wieża Ciśnień na Szwederowie.
Wieża została wybudowana w 1900 roku łącznie z ujęciem wody i pompowni w Lesie Gdańskim. Wieża pełniła funkcję zbiornika nadwyżek wody nie odebranej przez mieszkańców, która była tłoczona przez stację pomp. Na wieży zainstalowany był pływak (podobne urządzenie działało na wieży ciśnień na dworcu PKP Bydgoszcz Główna) na łańcuszku z przeciwwagą, który poruszał koło zębate nadajnika wysyłającego impulsy drogą telefoniczną i informującą o poziomie wody w zbiorniku. Po napełnieniu zbiornika stacja wyłączała pompy, a woda pod własnym ciśnieniem powracała do obiegu.
Wysokość wieży to 45 m. Jest to budynek neogotycki w kształcie murowanej bryły cylindrycznej z bogato zdobionymi gzymsami i wykuszem. Zbudowany został z cegły klinkierowej czerwonej i zielonej. Wieża przykryta jest stożkowym dachem, na którego szczycie jest latarnia (!) z pomostem obserwacyjnym zakończona wieżyczką z iglicą. Budynek posiada ozdobne witraże i dekoracje z profilowanej cegły.
Pojemność zbiornika to 1200 m3. Czas eksploatacji wieży zakończył się w 1975 roku.
Do 2000 roku wieża była częściowo wykorzystywana jako stacja filtrów ciśnieniowych. Obecnie wieżę można oglądać indywidualnie i zbiorowo.
Na taras prowadzą spiralne schody biegnące przez środek zbiornika! Pomost z metalową podstawą i metalowymi barierkami ma kształt okręgu. Niestety jego metalowa balustrada jest mocno zniszczona, przez co spacerowanie po tarasie jest niebezpieczne. Z pomostu obserwacyjnego rozpościera się wspaniała panorama na całą Bydgoszcz. Na południu widać Szwederowo, lotnisko z wojskowymi hangarami pod lasem, a na północy widok aż po Las Gdański.
Parter wieży. Na ceglanym fundamencie oparty jest stalowy filar podpierający podłogę na pierwszym pietrze.
Dalej są dwie rury. Tłocząca i spustowa wodę.
Zbiornik od spodu i kręcone schody prowadzące na taras i do latarni.
Dach i świetliki. Widoczne kręcone schody.
Stalowy taras.
Bydgoszcz z wysokości Wieży Ciśnień.
Opera na wyciągniecie dłoni.
Byłem pod wieżą z przyjaciółmi z Gdańska, jakież był ich zdziwienie że obiekt stoi martwy. Dodam, że ja nigdy nie bywam zdziwiony, a że obiekt ciekawy, lubię tam ciągnąć "obcych" 
Byłem w środku rok temu i nie mogłem zrozumieć dlaczego tak przygotowane wnętrze nie jest wykorzystywane 