Odnośnie tej „pierwszej wizytówki” to bym się, tak do końca, nie zgodził.
Podobny budynek, o mniejszej skali, znajduje się na drugim końcu Mostowej/róg St. Rynku.
Powstał on na miejscu starszej zabudowy w 1825 roku, w, mniej więcej, dzisiejszej formie.
(na owe czasy ewenement – budynek bez podwórza/dziedzińca, zajmujący całą powierzchnię działki)
Około 1850 roku jego wygląd został „podrasowany” przez ówczesnego właściciela - Augusta Franke-go.
W 1864 posesja staje się własnością żydowskiego kupca Abrahama Friedlaendera, który uruchamia tam duży dom handlowy z konfekcją damską, szytą na miarę i gotową.
W 1894 roku interes wraz z kamienicą kupują bracia …… Max i Emil Jachmann.
Kontynuują oni działalność poprzednika posługując się jego nazwiskiem - „Friedlaender’sches Manufakturwaaren Geschäft” .
(duży napis „Friedlaender”, na dachu kamienicy, można zobaczyć na starych widokówkach)
Nadmienić tutaj trzeba, ze w tamtych czasach nie istnieli producenci odzieży, jako tacy, tak więc integralną częścią takiego interesu była spora szwalnia,
realizująca zamówienia klientów, jak również produkująca towar sprzedawany „z wieszaka” .
Wracamy nad Brdę.
W 1901/02 roku Jachmannowie kupują kamienicę od spadkobierców Bollmannów.
Jako właściciel figuruje Emil, który otwiera tam filię firmy zajmującą się produkcją odzieży -szwalnię (Offenen Handelsgesellschaft Abr. Friedländr geh.)
Po krótkim czasie Emil usamodzielnia się i występuje jako samodzielna f-ma - (Manufaktur Modewaren).
Taki stan trwa do 1913 roku, kiedy to interes przejmuje córka Maxa – Frieda, (po mężu Götz).(zmienia się szyld: „Friedlaender’sches Modewarenhandlung”)
Emil likwiduje szwalnię i wyprowadza się z kamienicy (pozostając dalej jej oficjalnym właścicielem). W pustostanie po szwalni instaluje się kino –„Kammer Lichtspiele”;
(właściciel Georg Chemise).
Około 1920 roku rodzinka Gotz sprzedaje interes i wyprowadza się do Niemiec, a Emil wraca na Mostową.
W tym czasie dorasta jego syn Rudolf Jachmann, występuje jako „kupiec” i otwiera przedstawicielstwo firm samochodowych - biuro na Mostowej (czy było coś jeszcze ?)
Około 1924 roku umiera Emil. Na początku lat 30 –tych pojawiają się (również jako kupcy), synowie Rudolfa – Helmut i Kurt.
Oprócz interesu samochodowego (który to był, to go nie było), nie znalazłem żadnych śladów działalności Jachmannów juniorów.
„Kaffee Kronprinz” =„Cafe Bristol” jak i kino cały czas prowadzili najemcy. (Krammer; Dąbrowski; Balcer; Ciupek);
(Chemise; Jarnath; Piotrowski; „Adria” - Sp. z.o.o - o nieustalonym składzie -1937).
Z powyższego wynika że Jachmann-owie nie wyróżnili się żadną popularną i atrakcyjną działalnością, byli jedynie właścicielami reprezentacyjnych kamienic
ze znanymi szyldami.
Klienci z pewnością chadzali do Friedländer-a na zakupy, do Krammer-a, czy Ciupka na kawę, do „Kammer Lichtspiele” albo „Nowości” na filmy.
W takim układzie Jachmann-owie byli tylko mało istotnym tłem.
|
