Dzisiaj, 14-go grudnia, mija 35 lat od pierwszego poniedziałku w stanie wojennym. Po przyjściu do pracy zastanawialiśmy się co się stało, co dalej? Chyba większość ludzi pogodziła się z nową rzeczywistością. Ale we mnie krew się burzyła i z kolegą Józkiem S. postanowiliśmy zorganizować pierwszy wiec. 'Obiegliśmy' cały zakład, informując wszystkie spotkane osoby, że mają przyjść o 10-siątej do hali W1 (Z1), na wiec protestu i by tę wiadomość podały dalej. (Wspominałem tu o tym jakiś czas temu, w innym dziale) O 10-tej pole przesuwnicy wypełnione było już sporą liczbą ludzi, schodzących się tu z różnych części zakładu. Niebawem pojawili się 'wojskowi', którzy nakazali nam 'rozejść się', bo to zgromadzenie jest nielegalne. To jednak nic nie dało. Chcieliśmy by wypuścili naszego przewodniczącego i zaczęło się coraz głośniejsze skandowanie: "Uwolnić Firyna"! Wojskowi, widząc że nie ustępujemy, po krótkim czasie przyprowadzili Andrzeja. Nasza radość i poczucie sukcesu były jednak krótkie. Andrzej powtórzył to co mu oni kazali, czyli że jest to wiec nielegalny i że mamy się rozejść, bo teraz jest inne prawo itp... Postanowiliśmy z częścią pracowników zainicjować odbicie Andrzeja, przez napieranie w ich kierunku i wytwarzając 'sztuczny tłok'... Po krótkich różnych wrzaskach, większa część pracowników zrezygnowała z tego zamiaru i zaczęła się wycofywać. Po chwili byłem trzymany za rękę przez 'okupanta', który powiedział, że 'pójdę z nim'! Pomoc i wsparcie nadeszły nagle ze strony, której się najmniej spodziewałem. Starzy pracownicy 'dziadkowie' C. i M., wzięli mnie za drugą rękę i 'wyszarpując' mnie wołali do nich, ze jestem za młody żeby mnie zabierali, lub coś w tym rodzaju. Zrobili to skutecznie. Dzięki nim, być może uniknąłem 'losu na styropianie' i pewnie jakiegoś niespodziewanego, 'innego zakrętu' w życiu.
Poniżej rekonstrukcja wyglądu tego historycznego, mało znanego wiecu.
| Załączniki: |
14 XII 1981.JPG [ 39.57 KiB | Przeglądany 6246 razy ]
|
|
Choć " 'prawie' czyni różnicę", to to już jest prawie pół wieku...