Forum Bydgoskiego Stowarzyszenia Miłośników Zabytków "BUNKIER"

A to witam już znajomą osobę. Jeśli chodzi o rodzinę wachmistrza to część rodziny w postaci jego jednej córki mieszka w Bydgoszczy na Jachcicach. Nie pamiętam tylko gdzie mieszka pani Iwona = która zresztą przekazała do koła zdjęcia wachmistrza. Ja posiadam resztę jego zdjęć i dokumenty.

_________________
https://www.youtube.com/channel/UCXDsPTqxDV1pUt-EAFp3vIg

Konkretnie które ? Muszę poszukać, bo wszystkie pewnie przerobiłem na format zgodny z wymogami Bunkra.

Te grupowe pozowane.

Witaj Jacku,
Z tymi kolorami to nie do końca tak jak piszesz.
Formowany w Gnieźnie pułk ułanów zajął koszary 12 Pułku Dragonów gdzie w magazynach znaleziono dużą ilość mundurów i sukna 4 Pułku Dragonów Śląskich, którzy nosili barwy żółte (jak większość śląskich pułków).Na barwy żółte i numer 3 zdecydowali się w dniu przysięgi, na przeszło trzy miesiące przed rozkazem formowania pułku (późniejszego 16 p.uł.) w Biedrusku.
Mówiąc o wielkopolskiej jeździe nie powinniśmy też zapominać o późniejszym 18 p.uł., który formowany był z nadwyżek początkowo jako 4 p.uł.wlkp.

_________________
pozdrawiam znad kaszty

http://zecernia.com/html
...bo gdzie tylko dwóch się bije, tam zawsze Polak trzeci chętnie łba nadstawi

Uzupełniając tylko Twoją wypowiedź w temacie ''żółtego" musimy uwzględnić jego odcień. W naszej armii były dwa żółte kolory, jasny i ciemny. 17 PU nosił odcień ciemny, a np. 14 PU jasny.

Możliwe Piotrze, że jest jak napisałeś. Ja zgodzę się z tym tylko częściowo - gdyż chodzi tu przede wszystkim o zmianę numeracji i główny powód. Czy powodem było przywiązanie do żółtych barw, czy względy praktyczne - zdobycie zasobnych magazynów - to już inna sprawa i raczej nie rzutująca na całokształt. Może tylko powód podjęcia takiej decyzji jest mniej chwalebny. Ja polegam na tym co napisano. A więc 16 Pułk Ułanów zaczęto formować na podstawie rozkazu dziennego Nr 145 z dnia 29 maja 1919 r. Natomiast 17 Pułk Ułanów otrzymał rozkaz 2 lutego 1919 r. /rozkaz Dowództwa Głównego w Poznaniu/ polecający porucznikowi Grabskiemu formowanie 2 Pułku Ułanów Wielkopolskich - mającego nosić nazwę Wielkiego Księstwa Poznańskiego. 9 lutego pułk złożył przysięgę w obecności gen. Dowbora-Muśnickiego /nie ma tu więc różnicy okresu 3 miesięcy o których wspominasz/. Wiadomo, że poszczególne oddziały i protoplaści obydwu pułków powstały dużo wcześniej. Po wyrażeniu przez pułk chęci pozostania przy przyjętych barwach żółtych, zmieniono pułkowi numer 2 na numer 3, któremu zgodnie z tradycją i przepisem odpowiadał kolor żółty /dla pułku z numerem 2 - kolor biały/. Natomiast formowanie 16 PUW było przedłużone do 1 września 1919 r. /po części ze względu na to, że część szwadronów była na Froncie Północnym/. Zapewne możliwe jest, że zwyciężyły więc wtedy względy praktyczne /zdobycie zasobnych magazynów/ i pozostano przy barwie żółtej. W dokumentacji udostępnionej przez Pana Kukawskiego wynika, że pułk najpierw złożył przysięgę, a dopiero po niej wyraził zgodę pozostania przy barwach żółtych i zmianie numeracji. Co jak zapewne sam Piotrze przyznasz, że nie był to fakt mogący być uznany za precedens - i chyba jedyny taki w historii jazdy polskiej, że wybrano barwy, a nie numerację - gdyż niestety to numeracja była ważniejsza.

Tak zgadza się Panie Krzysztofie część zdjęć wachm. Hoppe jest dostępna w Kole Przyjaciół 16 PUW. Musimy się chyba kiedyś spotkać i porozmawiać. 16 Pułk nie był też taki święty i zdarzały mu się różne ciekawe rzeczy - jak wydarzenia w Biedrusku, które można nazwać mianem buntu /mam na to kserokopie z CAW/ czy kradzież choinek z podbydgoskich lasów - fragment dokumentów dostępny u jednego z moich kolegów, który jest leśniczym . Posiadam trochę dokumentów z CAW na temat 16 PUW - w zasadzie na pułk jest prawie najwięcej jednostek archiwalnych, które ocalały do naszych czasów.

Jacku,
- między 9 lutego (przysięga pułku ułanów w Gnieźnie) a 29 maja (formowanie pułku ułanów w Biedrusku) jakby nie liczyć jest przeszło 3 miesiące
- nie znam daty rozkazu zmieniającego na numer "3" dla pułku formowanego w lutym 1919 r. w Gnieźnie, ale można założyć, że miało to miejsce jeszcze w lutym - czyli nadal mamy 3 miesiące
- znam treść rozkazu z 29 maja i tam jest mowa o sformowaniu "2 pułku ułanów wielkopolskich", czyli nie ma mowy o barwach żółtych, bo jak sam pisałeś dla "2" zarezerwowany był kolor biały (zresztą takie barwy - białe - miał szwadron jazdy Okręgu II).

Zgodzę się i nie zgodzę z Tobą - taka decyzja jest precedensowa, ale nie jest mniej chwalebna.
Precedensów w WW było znacznie więcej, choćby:
- nieregulaminowe sztandary nadawane w 1920 r.
- wydanie rozkazu o formowaniu 5 p.uł.wlkp.
- nadaniu błędnej numeracji dla batalionów zapasowych wielkopolskich pułków piechoty

O wydarzeniach w Biedrusku mówi rozkaz nr 196, opisuje je także Józef Dowbor-Muśnicki w swoich wspomnieniach (także wyroki wydane przez Sąd Polowy (2xKS) i Główny Sąd Wojenny (3xKS)). Historię przywołuje także Aleksander Smoliński w pracy o moralach i dyscyplinie WW.

_________________
pozdrawiam znad kaszty

http://zecernia.com/html
...bo gdzie tylko dwóch się bije, tam zawsze Polak trzeci chętnie łba nadstawi

Nie znam Piotrze wszystkich rozkazów i nie do wszystkich mam dostęp, ale wydaje mi się, że sprawa umundurowania była określona w rozkazie nr 35 Dowództwa Głównego z dnia 8 lutego 1919 r. Zawierał on także załącznik w którym były określone przepisy mundurowe dla jazdy wielkopolskiej.
I zastanawiam się /skoro przysięga 17 PUW była 9 lutego/ czy już wtedy nie dostrzeżono problemu z barwami pułkowymi? Ewentualnie kolejny rozkaz nr 114 DG z dnia 2 kwietnia 1919 r. określał barwy dla 2 PU - może wtedy doszło do wyboru barw - białych dla 16 PUW, a żółtych dla 17 PUW - Kukawski na podstawie zebranej dokumentacji wspomina, że było to po przysiędze 17 PUW. Kolejny rozkaz z dnia 8 czerwca 1919 r. dotyczy już konkretnie 16 PUW - gdyż chodzi tu o rodzaj sukna, o którym wspominałem w poprzednich postach. Myślę, że sprawa zmiany barw to taki ciekawy "smaczek". Ważne jest to, żeby wiedzieć, że 16 PUW był formowany jako 3 w kolejności i dzięki wyborze żółtych barw przez 17 PUW stał się 2 PU.

Co do chwalebności Piotr - na pewno nie było to nic strasznego, ale tradycja to tradycja. W kawalerii było większe przywiązanie do symboli i tradycji, które nie były tak rozpowszechnione w piechocie. Nie żebym tu zaraz pił do Ciebie . Ale, żeby to zrozumieć to trzeba się w to wczuć - a teraz w naszych czasach ciężko jest to pojąć. Nie było nigdzie więcej "żurawiejek", nie było "cukania", nie było wychowywania na "pistoletów" i nie było takiego "esprit de corps" jak w kawalerii i artylerii konnej. Te wychowanie dało wyraz podczas wojny gdy kawaleria wielokrotnie próbowała się przebijać i nie poddawać, za wszelką cenę ukrywać znaki i barwy pułkowe, czy nawet idąc do niewoli - to z tzw. "fasonem". Nawet po wojnie dziwiono się w Wojsku Polskim tzw. 'ludowym" jak to udało się wychować ułanów, że nawet wiele lat po wojnie wykazywali tak wielkie przywiązanie do swoich pułków. Jak sądzisz, czy 1 Pułk Ułanów Krechowieckich zgodziłby się na zmianę numeru?, albo 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich?? I nie chodzi tu o błędne rozkazy czy błędne nadanie numeracji - tylko o świadomą rezygnację z numeru, który był bardzo istotny w tradycji pułku. Dlatego chyba tak mało się spotyka informacji związanych z tą zmianą numeracji. Było to więc takie romantyczne, bitne, kolorowe i piękne wojsko

Jacku,
kolejność zdarzeń mogła być nastepująca:
- 6 stycznia 1919 r. - formowanie się jazdy w Gnieźnie, z racji znalezionych w magazynach mundurów - nosi barwy żółte
- 2 lutego 1919 r. - rozkaz o formowaniu 2 p.uł.wlkp. w Gnieźnie
- 8 lutego 1919 r. - wydanie przepisów mundurowych dla WW
- 9 lutego 1919 r. - przysięga pułku przed Dowborem - i tu zonc - pułk drugi a barwy trzeciego, pytanie i wybór barwy nad numer
- luty 1919 r. - formalne zatwierdzenie stanu faktycznego, czyli nadanie numeru "3" dla pułku z Gniezna
- kwiecień 1919 r. - nadanie barw białych jeździe Okręgu II (formalnie 1 szwadron 2 p.uł.wlkp.)
- 29 maja 1919 r. - rozkaz o formowaniu 2 p.uł.wlkp. (w Biedrusku - późniejszy 16 p.uł.wlkp.)

Ciężko w lutym 1919 r. mówić o tradycji w przypadku jazdy wielkopolskiej, skoro formacja ta, jak i całe WW, miała raptem miesiąc. Co innego lata 20. i 30. - tu w pełni się z Tobą zgodzę. Aż takim znawcą historii kawalerii jak p. Kukawski ne jestem (pewnie z moim bratem mógłbyś sobie lepiej pogadać) ale zmiany numerów pułków jazdy miały miejsce (zresztą tak samo było w piechocie). A przywiązanie do znaku pułku miało miejsce we wszystkich formacjach i były przypadki, gdy decydowano się spalić sztandar nie mając możliwości jego bezpiecznego ukrycia.

W przypadku 16 p.uł.wlkp. nie ma mowy o zmianie numeracji - od samego początku formowany był jako 2 p.uł.wlkp., a że trzeci w kolejności to już inna historia.

A przywiązanie do tradycji miejscowej i w piechocie występowało. Taki 40 p.p. "Dzieci Lwowskich" był początkowo formowany jako 30 p.p. - bo we Lwowie rekrutował 30 Pułk Piechoty C-K Armii (ba, nawet marsz pułkowy był ten sam). 19 p.p. "Odsieczy Lwowa" również nawiązywał do tradycji C-K Armii - mianowicie 19. Landwehrinfanterieregiment Lemberg.

_________________
pozdrawiam znad kaszty

http://zecernia.com/html
...bo gdzie tylko dwóch się bije, tam zawsze Polak trzeci chętnie łba nadstawi

Ciekawe zestawienie - faktycznie tak mogło być. Mam nadzieję, że to uda się wyjaśnić chociaż częściowo. Niedługo będę w kontakcie z Panem Leszkiem Dmochowskim - synem rotmistrza Dmochowskiego - to ten oficer od "Złotej księgi pułku". W Warszawie mieszka syn por. Bieganowskiego - ten sam, który ocalił sztandar ukrywając go wraz z wachmistrzem Hoppe . No i w Bydgoszczy żyje ostatni ułan pułku - Pan Hieronim Marcinkiewicz /rotmistrz w stanie spoczynku/, który otrzymał Krzyż Walecznych za walki pod Grupą, w której zniszczył czołg i przyczynił się do zniszczenia drugiego. Mam nadzieję, że wyjdą jakieś nowe fakty. Sam osobiście jestem zainteresowany postacią oficera żywnościowego pułku - chorążego Teodora Mory. Zasłużony podoficer odznaczony VM i dwukrotnie KW. Zginał 3 września w okolicach Świecia, chociaż niektóre dokumenty wskazują na 5 września. Chciałbym ustalić jego biografię - ale ciężko idzie. Mam nadzieję, że się uda.

Poniżej wrzucam link do fc, w którym zapisuję krótkie informacje i biografie o 16 PUW: https://www.facebook.com/pages/Ko%C5%82 ... 4955735526

Znalezione w sieci. Fotki z allegro itp.

Zdjęcie nr.1. Kapelmistrz 16 P.U Władysław Andreskowski, na ulicy Krasińskiego obok kina Apollo
Zdjęcie nr.2. Grupa podoficerów 16 Pułku Ułanów. Mamy tu pełną gamę medali i odznak pułkowych używanych przez polską armię okresu międzywojennego.
Pierwszy z lewej na rękawie ma winkle za służbę 3 letnią frontową.
Drugi z lewej, siedzący. Medal Pamiątkowy za Wojnę 1920, oraz Medal Dziesięciolecia. Obok odznaki pułkowej, Szczerbiec.
Pierwszy z prawej, siedzący. Trzy winkle za służbę zawodową, razem 27 lat. Chorąży. Na piersi odznaka pułkowa 16 P.U.
Zdjęcie nr.2a. Chorąży. Na piersi Krzyż Walecznych, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1920, oraz Medal Dziesięciolecia. Poniżej odznaka pułkowa 16 P.U. Na rękawie dwa winkle za 6 lat służby zawodowej.

A ta korona nad szewronami co oznaczała?

To nie korona ,a oznaczenie CKE-misty.

Czyli coś takiego jak rozumiem?

Nie opisałem całości licząc po cichu na korektę Zecera. Szczególnie dotyczy to trzech winkli za służbę zawodową, circa 9 lat za każdy.

Wracając do zdjęcia grupowego i chorążego z odznaką; bardzo dobrego celowniczego karabinu maszynowego. Prezentowaną przez Ewinga, a zidentyfikowaną przez 007.
Gość ma szewrony za 6 lat służby zawodowej, dwa medale; pierwszy być może Pamiątkowy za Wojnę 1920, drugi 10-lecia. Poniżej Szczerbiec i odznaka 16 Pułku Ułanów. Ponadto jest jeszcze jedna ciekawostka w postaci odznaki w kształcie tarczy.

Jeśli dobrze widzę "Odznaka Pamiątkowa Frontu Pomorskiego"
http://pl.wikipedia.org/wiki/Front_Pomorski

O to, to to
Przy okazji skoryguję swój błąd. Odznaka celowniczego, jest dla dobrego a nie bardzo dobrego. Bardzo dobry miał jeszcze srebrną belkę pod nabojami.
I jeszcze jedna fotka. Ułan z poboru u kresu swojej służby zasadniczej w naszym pułku. Typowy garnitur odznaczeń. POS, oraz Odznaka Strzelecka (pierś prawa), na lewej odznaka pamiątkowa 16 P.U. Ale jest coś jeszcze. W rękach dzierży ów ułan piękną pruską szablę wz.1896. Jej praprzodkiem była szabla angielska wz. 1796. Jako że przyjęto ją na uzbrojenie pruskiej armii podczas wojen napoleońskich, zwana była od jednego z niemieckich dowódców Blücherem. A w zależności od modelu był to duży Blücher lub mały Blücher

Szable pruskie prócz naszego pułku były na wyposażeniu 15, 17, 18 Pułków Ułanów i 7 PSK.
Podczas wojny z Bolszewikami pruskie szable używali również ułani z 2, 19 i 21 pułku, jak i szwadronu zapasowego 2 PSK ( Pułku Strzelców Konnych). To nie koniec listy, ale inne pułki miały tą szablę w ilościach raczej śladowych.

Nie ukrywam że jestem fanem tej szabli. I to delikatnie rzecz ujmując Ot lubię jak coś ciężkiego w łapie leży.

Taka tylko odmiana wyszywana.
Pozdrowienia.

A i jest jeszcze sznur strzelecki z dwoma chwostami Jakoś mało bystry jestem w te upały.