Forum Bydgoskiego Stowarzyszenia Miłośników Zabytków "BUNKIER"

Witajcie . Moi drodzy wspólnymi siłami spróbujmy odnalesc to miejsce . film jest na youtube tajny schron w lesie. NA filmie widac duzo podstacjii trafo III schron ten znajduje sie pod ziemia . NA scianie znalezlem opisy 62a ,61a 67a . Jezeli uda nam sie zlokalizowac to miejsce to chetnie mozemy sie tam wybrac ja + 3 osoby. Pozdrawiam iradek.

Podobno w okolicach 35 km od Strzyżowa jest ten obiekt.

Chodzi o Strzyżów w Podkarpackiem?
Dość daleko...

Bunkier znjaduje sie na terenie Jasła w Fabryce amunicji Giermat .Troche mi to zajeło aby go znalesc ale warto bylo . Byłem w srodku .potrzeba jeszcze drabiny lub drona aby wejsc do gory w ten tunel :-0

Ciekawe jakie było jego przeznaczenie - na magazyn nie wygląda (po co magazynować tak głęboko pod ziemią?) - produkcja?
Jarek, Ty jesteś specem od fabryk materiałów wybuchowych - nie zdziwiłbym się jakbyś coś na temat tego konkretnego obiektu wiedział

Prawdopodobnie to byla eletrownia dalej sie nie zapuszczalem nie mialem czasu ,dlugo sie jedzie samochodem , ale byc moze w tej duzej wnece byly te kotly z lodzi podwodnej , lub hala produkcyjna ..... Po 10 czerwca bede jechal tam jeszcze raz

Bardzo ciekawy skan, jednak jeśli chodzi o kotły (o których wspomina autor) to "Gneisenau" był pancernikiem, a nie okrętem podwodnym
Główna elektrociepłownia pod ziemią? Niewykluczone (patrz Brożek), jednak szczerze mówiąc nie sądzę... W Brożku były jednak potężne zsypy do węgla (prosto z wagonów) - tu nic takiego nie zauważyłem (ale może zdjęć jest zbyt mało).

Byc moze była to hala produkcyjna w 1956 roku poniewaz :
Opis działalności zakładu.
Zgodnie z aktem założycielskim Spółki przedmiotem działalności statutowej jest:
produkcja materiałów wybuchowych,
produkcja broni i amunicji,
obrona narodowa,
badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,
produkcja konstrukcji metalowych i ich części,
działalność ochroniarska.
Podstawowy profil działalności ZPS "GAMRAT" Sp. z o.o. stanowi produkcja i sprzedaż wyrobów na potrzeby obronne państwa. Zasadnicze grupy wyrobów to:
prochy nitroglicerynowe artyleryjskie,
prochy nitroglicerynowe moździerzowe,
prochy nitroglicerynowe rakietowe (prochowe paliwa rakietowe).

Spółka produkuje ładunki rakietowe z prochu nitroglicerynowego typu balistyt, z przeznaczeniem do:
lotniczych pocisków rakietowych,
przeciwpancernych granatników ręcznych,
przeciwpancernych pocisków rakietowych,
pocisków moździerzowo-rakietowych,
artylerii rakietowej,
szczelinowania złóż mineralnych.

Spółka produkuje ponadto:
paliwa rakietowe heterogeniczne – stały materiał pędny, będący mieszaniną utleniacza i substancji palnej, są produkowane na bazie ciekłych kauczuków organicznych oraz utleniaczy nieorganicznych,
pirotechniczne środki pozoracji pola walki – różnego rodzaju petardy akustycznez zapalnikiem tarciowym, lontowym, imitatory strzałów artyleryjskich, wybuchowe granaty dymne o właściwościach maskujących promieniowanie elektromagnetyczne.

Spółka wykonuje badania silników rakietowych na paliwo stałe w warunkach stacjonarnych i świadczy usługi w tym zakresie.

MOzemy wspolnie ustalic co tam bylo po 10 czerwca moge wziasc na wypad dodatkowo 3 osoby .

Ja z chęcią wybrałbym się, ale z terminami u mnie ciężko, do tego to na tyle daleko, że w jeden dzień nie do się (chyba?) tego zrobić...
Przy okazji: mam bardzo niewiele informacji o tych zakładach - funkcjonują nadal w zakresie produkcji mat. wybuchowych?

Hala produkcyjna to nie jest. Materiałów wybuchowych nie produkuje się pod ziemią.

Po zdjęciach trudno rozpoznać przeznaczenie tego obiektu. Widać że mogła to być trafostacja, pod ziemią mogły być ukryte generatory awaryjne z silnikami Diesla. Ma to sens w razie zniszczenia elektrociepłowni głównej, np. w przypadku eksplozji na produkcji MW.

Co do zakładu:
Decyzja o budowie zakładu zbrojeniowego w pobliżu Jasła zapadła w 1937 roku. Była to jedna z wielu inwestycji Centralnego Okręgu Przemysłowego(COP). Rozruch fabryki przerwał wybuch II wojny. Po wojnie jako Wytwórnia Chemiczna nr 12 uruchomiła produkcję w 1951 roku. Dzisiaj to Zakład Produkcji Specjalnej „Gamrat”.

Widzisz podobno jest tam jeszcze jeden poziom zalany , akurat widzialem chyba go bylo sucho. JEst jeszcze jedno wejscie okolo 3 metry nad dolna kondygnacja (potrzeba drabiny lub drona )aby tam wejsc . Sa powycinane duze elementy tak jakby zabrano jakies maszyny produkcyjne lub generatory pradu ?

75 lat historii
Z formalnego punktu widzenia ZPS Gamrat Sp. z o. o. to jedna z najmłodszych firm zaliczanych do przemysłowego potencjału obronnego, w obecnej postaci powstał bowiem nieco ponad 10 lat temu, bo 31 grudnia 2002 r. Historia firmy faktycznie jest jednak znacznie dłuższa, sięga bowiem drugiej połowy lat 30. XX wieku i programu rozbudowy przemysłu zbrojeniowego II Rzeczypospolitej w Centralnym Okręgu Przemysłowym. Za jedną z najpilniejszych inwestycji w ramach COP w dziale materiałów wybuchowych uznano budowę fabryki materiałów wybuchowych i półfabrykatów chemicznych. Na mocy decyzji z 27 października 1936 r. miała ona powstać w Krajowicach, położonych ok. 4 km od Jasła, jako Wytwórnia Prochu nr 5. Do prac budowlanych przystąpiono w lipcu 1937 r., a za ich realizację, uruchomienie i eksploatację zakładu odpowiedzialna była Państwowa Wytwórnia Prochów w Pionkach, stąd też w lipcu 1938 r. nazwę zakładów, mających być oddziałem filialnym PWP z Pionek, zmieniono na: Państwowa Wytwórnia Prochów Oddział
Krajowice. Przed wybuchem wojny nie udało się jednak nowej fabryki uruchomić, zainstalowane wyposażenie zostało zdemontowane i wywiezione w kierunku Brześcia.

Po wyzwoleniu przyszłość jasielskiej wytwórni prochów zależała od decyzji o odbudowie zniszczonego w 98% miasta. Budowa na ruinach nowego miasta zaowocowała w 1950 roku decyzją o odbudowie wytwórni prochów Jasła jako Wytwórni Chemicznej nr 12. Jej zalążkiem stało się wyposażenie fabryki amunicji przywiezione z Niemiec w ramach reparacji wojennych. Profil wytwórni miał być podobny do zaplanowanego jeszcze przed wojną. Odbudowa została zakończona w 1954 r., przez kolejny rok realizowano proces uruchamiania ciągów technologicznych, które zaplanowaną wydajność osiągnęły w 1956 r. W 1958 r. wytwórnia została przemianowana na Zakłady Chemiczne Gamrat. Przez całą dekadę lat 60. kontynuowano wytwarzanie artyleryjskich prochów nitroglicerynowych, uruchomiono również produkcję cywilną.

Pod koniec lat 60. XX wieku, w związku z zakupem licencji na produkcję kilku typów kierowanych pocisków rakietowych i rakiet niekierowanych, w Gamracie zaczęto wdrażać do produkcji prochowe ładunki napędowe do silników rakietowych na stały materiał pędny. W latach 70. XX wieku w Wydziale Produkcji Specjalnej w Jaśle uruchomiono produkcję m.in. ładunków napędowych do pocisków PG-15 i OG-15 do 73 mm armaty niskociśnieniowej 2A28, ładunków napędowych pocisków PG-7 do granatników RPG-7, do rakiet niekierowanych S-5, ładunków napędowych 9Ch111 do rakiet systemu BM-21 Grad itp. Rozpoczęto także produkcję pirotechnicznych środków pozoracji pola walki. W latach 80. XX wieku Wydział Produkcji Specjalnej Gamratu na coraz szerszą skalę zaczął wdrażać także opracowania krajowych placówek naukowo-badawczych, takie jak: ładunek napędowy pocisku granatnika przeciwpancernego RPG-76 Komar (produkcja seryjna), czy ładunek do silnika granatu moździerzowego z napędem rakietowym Aktyn-120 (produkcja doświadczalna).

Lata 80. XX wieku to szczytowy okres rozwoju Gamratu – pracowało wówczas ponad 2000 ludzi, z czego ok. 500 na Wydziale Produkcji Specjalnej. Na początku lat 80. rozpoczęto rozbudowę „specjalnej” części zakładów, z myślą o uruchomieniu na dużą skalę ładunków prochowych na bazie prochów dwubazowych (mieszanina nitrogliceryny i nitrocelulozy). W 1990 r. inwestycja ta została jednak przerwana – w efekcie, w nowopowstałym Zakładzie Produkcji Doświadczalnej, nie podjęto ostatecznie produkcji ładunku do marszowego silnika rakietowego przeciwlotniczego pocisku kierowanego 9M32M przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego 9K32M Strzała-2M.

Przemiany ustrojowe i zamknięcie wielu rynków zbytu dla produktów polskiego przemysłu obronnego boleśnie dotknęły także Gamrat. Nigdy nie będąca dominującą produkcja specjalna zaczęła jeszcze bardziej maleć, co przyczyniło się do konieczności redukcji pracowników Wydziału Produkcji Specjalnej – część z nich zasiliła działy produkcji cywilnej, inni odeszli na wcześniejsze emerytury. Zamówienia były nieregularne, na przestrzeni lat 1990–1995 produkowano jedynie niewielkie partie prochów artyleryjskich, a także ładunków do silnika rakiety M-21, granatników przeciwpancernych i wyrobów pirotechnicznych.

W ramach kolejnych przekształceń ZTS Gamrat stały się w 1996 r. jednoosobową spółką Skarbu Państwa. Zatrudnienie na Wydziale Produkcji Specjalnej niewiele przekraczało wówczas 100 osób.